Olesno to kilkutysięczne miasteczko w województwie opolskim o średniowiecznym rodowodzie. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1226 roku. W tak starym mieście muszą oczywiście znajdować się jakieś zabytki. I tak też jest w Oleśnie. W tym miejscu chciałbym napisać o najstarszej świątyni w mieście, zwanej Matką oleskich kościołów. Mowa o kościele p.w. św. Michała Archanioła.
Kościół stoi tuż przy rynku, w jego północno-zachodnim narożniku. Z daleka już widać jego wieżę. Nie sposób do niego nie trafić.
Pierwotny kościół, grodowy, był drewniany. Jego konsekracja miała miejsce w 1226 roku. Na uroczystości pojawił się biskup wrocławski Laurentius, co świadczy o znaczeniu ówczesnego Olesna. Historyczny dokument zachował się do naszych czasów, przechowywany jest w Archiwum Diecezjalnym we Wrocławiu.
Obecny kościół, murowany, wybudowano w roku 1374. Jego fundatorem był książę opolski Władysław II Opolczyk. Przez ponad 400 lat (1375-1801) administrowali nim kanonicy regularni laterańscy reguły św. Augustyna. Przez kilka wieków, zmarli zakonnicy byli chowani w podziemnych kryptach. Ubrani byli w białe habity i białe rękawiczki. W złożonych dłoniach trzymali krzyże i brewiarze. M.in. znajduje się tam zmumifikowane ciało przeora Leopolda Ignacego Labora, który uważany jest za jedynego w historii Olesna biskupa. Krypta znajduje się w jednej z bocznych kaplic – południowej. Wejście do niej znajduje się pod bocznym ołtarzem Matki Boskiej Oleskiej. Ze względu na zły stan krypt, nie są one udostępnione do zwiedzania. Dlatego też nie mogłem wejść do podziemi kościoła.
Kościół posiada prostokątną, trójprzęsłową nawę, trójbocznie zamknięte, niższe i węższe od nawy prezbiterium oraz dobudowane w XVII wieku dwie kaplice boczne. Do prezbiterium od strony północnej dobudowano zakrystię (starą), od strony południowej nową zakrystię. Starą wieżę rozebrano w roku 1822, zaś obecną wzniesiono w 1856 roku.
Gotycki kościół św. Michała Archanioła posiada wystrój barokowy nadany świątyni w XVII i XVIII wieku. Wyjątkowo piękny jest ołtarz główny. W 1668 roku postawił go ówczesny proboszcz Andrzej Pechenius. Obraz w ołtarzu przedstawia patrona świątyni, św. Michała Archanioła. Pierwotnie obraz był inny, przedstawiał świętego z wagą sprawiedliwości i mieczem. Aktualny obraz, wzorowany na dziele Rafaela, został wstawiony w XIX wieku podczas remontu ołtarza. Po bokach stoją rzeźby przedstawiające św. Piotra Apostoła z kluczami oraz św. Pawła z mieczem. Po bokach ołtarza stoją figury dwóch kolejnych apostołów, św. Andrzeja z krzyżem i św, Jakuba. Nad obrazem głównym znajduje się mniejszy przedstawiający złożenie Chrystusa do Grobu. Po bokach stoją figury św. Barbary i św. Katarzyny.
W kościele zachwyca również piękna ambona pochodzącą z 1668 roku. Znajdują się na niej rzeźby ewangelistów oraz św. Augustyna.
W kościele znajdują się także dwa barokowe ołtarze. Pierwszy, Matki Bożej Szkaplerznej, noszącej też nazwę Matki Boskiej z Góry Karmel, pochodzi z XVIII wieku. Ufundowany został przez przeora Daniela Besslinga w latach 1750-1751. Obraz w ołtarzu przedstawia Matkę Boską odzianą w srebrną sukienkę, trzymającą na jednej ręce Dzieciątko, w drugiej szkaplerz. W 2009 roku obraz przeszedł renowację i został ukoronowany przez abp Alfonsa Nosola. Po lewej stronie ołtarza znajduje się rzeźba proroka Daniela z lwami, po prawej św. Ignacego Loyoli. U szczytu ołtarza znajduje się płaskorzeźba św. Barbary z kielichem i wieżą.
Drugi ołtarz, Świętej Trójcy, został ufundowany w 1749 roku przez Leopolda Labora. Obraz olejny w ołtarzu przedstawia apoteozą Trójcy Świętej – Boga Ojca z kulą ziemską, Syna Bożego z krzyżem oraz unoszącego się nad nimi Ducha Świętego w postaci gołębicy. Jeśli dobrze się przyjrzymy, to w lewym dolnym rogu zauważymy scenę z życia św. Augustyna, spacerującego brzegiem morza i rozważającego dogmat o Trójcy Świętej. Po bokach ołtarza stoją rzeźby przedstawiające Św. Augustyna i św. Leopolda, zaś u szczytu znajduje się płaskorzeźba św. Katarzyny Aleksandryjskiej.
W kościele ponadto znajdują się dwie boczne kaplice, gdzie w XIX wieku postawiono nowe ołtarze. Jedna poświęcona jest św. Franciszkowi z Asyżu, druga Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Ponadto świątynię zdobią liczne wyobrażenia aniołów, dlatego też nazywana jest anielskim kościołem. Na uwagę zasługują również drzwi wykute w miedzi, które zdobią kościół od 2006 roku. Oczywiście ozdobione są aniołami.
Myślę, że będąc w Oleśnie, warto wstąpić do kościoła św. Michała Archanioła. Mnie kościół bardzo się spodobał. Polecam wszystkim, myślę, że każdego coś zachwyci.
